Χωρίς Ύδατα Ωκεανού.

ΠΥΡΕΤΟΣ ΚΑΙ ΟΔΟΣ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ

ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ ΣΤΡΩΜΕΝΟΣ

ΛΕΠΤΗΣ ΑΜΜΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟΥ

ΦΟΝΤΟΥ ΚΑΙ 

ΤΡΥΠΗΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ

                            [εΝ ΤΩ ΜΕΤΑΞΥ-ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΣΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΜΕΡΙΚΑ ΣΤΡΩΜΜΑΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ-

                                                                                                                       ΣΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ]

                                                                   ---Σύνδεση με πάνω κόσμο---

Ύστερα από την βροχή το χώμα έμεινε νωπό. Κανένας δεν είδε ήλιο ούτε ένα μικρό χρωματιστό πέρασμα της Ίριδας. Δεν είχε χωριστεί η γη και ο ουρανός. Δεν υπήρχε ουρανός.

Κάτω απο το χώμα σιωπηλά ανάβλυζε το αίμα. Δεν υπήρχαν άνθρωποι για να το δουν.

                                                  Στα όρια της οργής

                                                  η ψευδαίσθηση των

                                                 ψευδαισθήσεων άρχει

                                                Τότε είναι που υπάρχει

                                                 και ζει διαιωνίζοντας 

                                              ένα καταραμένο κύτταρο.

                                           Εκεί όταν η σκόνη εξαφανίζεται

                                     (Σαν καταχνιά άσπρος καπνός τριγύρω) 

                                      μένει η όμορφη όψη χωρίς θνητότητα

                                  

                                        ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ

                                        ΑΝΑΖΗΤΑΕΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΓΑΠΑΕΙ

ΒΡΑΧΟΙ ΗΤΑΝ, ΕΙΧΑΝ ΩΠΕΣ

(Στα όρια της οργής η ψευδαίσθηση

των ψευδαισθήσεων άρχει).

Η γη αν αναπνέει, όχι

Χώμα υπήρχε, αλλά ούτε φωνή

ούτε σκιά.

(Τότε είναι που ζει διαιωνίζοντας ένα καταραμένο σαθρό και ανίκανο

κύτταρο).

Περπάτησε παραπέρα ο στρατιώτης

δεν ήταν πολεμιστής δεν ήταν σε λεγεώνα, ούτε άλογο ίππευε.

Άνεμος δεν υπήρχε τα

μαλλιά του ανέμιζαν

υπήρχε ζωή θνητή

-Ταξιδεύει χωρίς να γνωρίζει

-Αναζητάει χωρίς να αγαπάει

          Συνεχίζετα: Αρμουχίλ 2,5