Τον δροσίζει ένα αέρινο παγωμένο
άγγιγμα. Ένας πηχτός παγερός αέρας
διαπερνάει τα μέλη του. Νιώθει
μια υφή σαν μαλακή κινούμενη
επιφάνεια. Ανοίγει τα μάτια του
αντικρίζει το μπλε. Με επιδέσμους
στα άκρα δεν γνωρίζει πληγή.
Ανέρχεται από τα βάθη της ημέρης
θάλασσας καθρεφτίζοντας φως στο
λαμπιρίζον κορμί του. Μια αδημονία
διαποτίζει τα χείλη του καθώς το νερό
τα στραγγίζει. Με βήμα αργό κοιτάζει την πράσινη έκταση.
Και τότε το κορμί του διαπερνάει μια μοριακή μνήμη και το αίσθημα της καρτερικότητας
έκανε το κορμί του να ανατριχιάσει. Αρμουχίλ 4
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου